Over het
Wereldvrouwenhuis
In Nijmegen leven, net als in de rest van Nederland, vrouwen zonder verblijfsvergunning die niet terug kunnen of durven naar hun land van herkomst.
Het kan gaan om asielzoekers, die na een afwijzing van hun asielaanvraag op straat staan, ook als terugkeer onmogelijk is. Er zijn ook migrantenvrouwen die, bijvoorbeeld na een scheiding, geen verblijfsvergunning hebben en bij niemand terecht kunnen.
Dit situatie waar zij in verkeren, leidt tot angst, stress en gezondheidsproblemen.
In Nijmegen vragen jaarlijks 25 tot 35 van hen hulp bij huisartsen en vrijwilligersorganisaties. Het Wereldvrouwenhuis is zo'n vrijwilligersorganisatie.
Les in taal
Wat wij doen
Het Wereldvrouwenhuis biedt vrouwen zonder verblijfsvergunning, die nergens naartoe kunnen, tijdelijk een thuis.
Voor even een thuis betekent dat vrouwen ongeveer zes maanden in het Wereldvrouwenhuis kunnen verblijven. Zij worden individueel begeleid en maken gebruik van een programma met activiteiten, waaronder taalles en gezondheidsvoorlichting. Daarna bieden we nog geruime tijd ondersteuning en begeleiding. We doen dit uitsluitend met vrijwilligers.
In het Wereldvrouwenhuis kunnen vrouwen tot rust komen en op krachten komen. Ons uitgangspunt is dat vrouwen vooral gebaat zijn bij versterking van hun redzaamheid en de opbouw van een sociaal netwerk.
Het begin...
In de zomer van 2012 besloten Mariet Mensink en Maria van den Muijsenbergh een opvangmogelijkheid te creëren in de regio Nijmegen voor vrouwen zonder verblijfsvergunning.
Mariet werkte als vrijwilliger bij de opvang van uitgeprocedeerde vluchtelingen. Maria was als huisarts verbonden aan het Universitair Gezondheidscentrum Heijendael. Vanuit deze praktijk ontmoetten beiden kwetsbare vrouwen voor wie geen goede plek was binnen de bestaande opvang. Ze hadden geen verblijfsvergunning, geen dak boven hun hoofd en kampten met gezondheidsproblemen.
De stichting Wereldvrouwenhuis werd in oktober 2012 opgericht. Met als doelstelling het ondersteunen, opvangen en begeleiden van dakloze vrouwen zonder verblijfsvergunning die op medische gronden geïndiceerd zijn voor opvang en begeleiding en die geen beroep kunnen doen op andere voorzieningen.
Met behulp van de gemeente werd een geschikt huis gevonden, dat nog wel moest worden opgeknapt. Met een grote inzet en enthousiasme van vrijwilligers en met giften in geld en natura kon het pand worden opgeknapt en ingericht. In januari 2013 werd de eerste wereldvrouw welkom geheten.
...en daarna
Van meet af aan was helder dat het Wereldvrouwenhuis vrouwen een tijdelijk ‘thuis’ wilde bieden; een huis om op krachten te komen en gezonder te worden.
Maar wat was tijdelijk? Aanvankelijk werd gestreefd naar een periode van 3 maanden. Dit bleek al snel te kort. Vrouwen die kwamen, hadden rust nodig alvorens ze konden deelnemen aan het activiteitenprogramma en de begeleiding kon worden gestart. De periode van 3 maanden werd 6 maanden. Dat is nog steeds zo.
Het Wereldvrouwenhuis is een ANBI, een Algemeen Nut beogende Instelling. Hier vindt u onze ANBI gegevens.